Sümeyye BURAK

Gecenin bir yarısında, eller uykunun koynunda.

Ben düşünüyorum yavrum.

Bir infilak, bir infilak, bir infilak bekliyorum.

Yavrum neden uyumadın,seni de mi uyku tutmadı?

Bu zehir kusan dünyada bir İNFİLAK bekliyorum.-Eşref Ziya

Yorgunum, yorgunsun, yorgun. Güz yağmurları ve rehaveti ile külliyen yorgunuz.Bir şey var, hayır bir şey. Öyle dinlenmekle geçecek bir şey değil bu.Peygamberimiz (s.a.v.)’in ümmetine, İslâm’ın heybetine yakışmayan bir yorgunluk. Hani mü’minler bir işten yorulunca diğerine geçerdi? Dedim ya dinlenmekle geçecek bir yorgunluk değil, kendi adıma konuşmam gerekirse on beş yirmi yıl önce dinlediğimiz ezgilerle vehmin kollarında hastalanmaya yüz tutmuş, heyecanımı heyecanlandırmaya çalışıyorum. Babamın muhtemelen subliminal mesajlardan habersiz olarak bilinçaltımıza kazıdığı ezgilerle toparlanmaya çocuklarımı toparlandırmaya çalışıyorum.

Zaman mekan, geçmiş gelecek ve an kavramları bu kadar iç içe girmişken Asr Suresi hiç bu kadar damarlarımızda hissedilmemişti: “Asra yemin olsun ki insan ziyandadır.” Saat kaç? Ahir zaman saati hüsranı beş geçiyor.

undan yirmi sene öncesinin mini mini ergenleriyken şimdiki zamanın ablaları, anneleri oluverdik. Dolulu yağmurda şemsiyesiz kalmak gibi hazırlıksız yakalandık anneliğe. Sorumluluk kelimesinin lügatça ne olduğunu bildik belki ama fıkıh açısından sınıfta kaldık ne yazık ki… Belki anlatan olmadı belki boş verdik oralı olmadık ve fakat ne menem bir şeymiş sorumluluk ve iki melek iki yakanı hiç bırakmazmış .

Annelik yüreğinin pırpır etmesi değil miydi?

Anne olanlar bilirler: Bir şey oldu olacak diye yüreğin korkuyla tedirginlik arası atması, rüyaların yarım kalması, tesbihin yarısında elinden çekilmesi değil miydi ?

Zamane çocukları, zamane gençleri yanına zamane anneleri kavramını da eklemek istiyorum. Haz ve hızın peşinde koşan biz  zamane anneleri fiziği koruma ve vücudu güzelleştirme ideali doğrultusunda çarşı pazar indirim günleri, kısırlı altın günleri, kuaför salonları, site içi kahve molaları, diyet programları arasında anneliği tavan arasına kaldırdık arada  bir açıp açıp bakıyoruz .Gıdalardaki katkı maddeleri ile tanışmadan önce anneme sitem ederdim değişik pastalar yapmıyorsun diye. İyi ki de başka şeyler yapmıyormuş şimdiki anneler – Google amca sağolsun- Fransız mutfağından bile lezzetler biliyorlar. Altın günleri, mağrifet gösterme sergileri, kısırın her zaman in, anne kekinin aut olduğu bu stres atma günlerinde benim kısırım senin böreğini döver modunda o yarımay şeklinde yapmış, ben dolunay şeklinde yapayım diyen abesle iştigal eden bir anneler güruhu ortaya çıktı. Geçenlerde bir arkadaş kayınvalidesinin gününe katıldığından yedi sekiz çeşit ikramlık olduğundan ve ikramın sonunda çoğunun tansiyon aletlerini çıkarıp tansiyonlarını ölçmeye başladıklarından bahsetti. Siz deyin Karadeniz fıkrası, ben diyeyim ahir zaman fitnesi… Tabii ki bu çeşit çeşit pastaları yapabilmek için çeşit çeşit malzeme koyacaksın. Mesela pirinç patlağı,krem şanti, jöle, milföy, üçü bir arada koyacaksın. Cenneti garantilemiş gibi mutfakta boşa geçirilen vakitler extra extra katkı maddeleri, görsellik ve teşhircilik artık bir yaşam tarzı. Günlerde giyilen kadın kadına bile olsa namahrem sınırlarından habersiz kıyafetlere hiç girmiyorum. Orası bir çıkmaz sokak, girersek çıkamamaktan korkuyorum.

Aklını yitirmiş süslümanlarız.Bu cümle buraya edebiyat olsun diye yazılmadı.Acilen küçük el ilanları bastırılıp Müslüman kadınların akıllarının bulunup yerine konulması lazım.21. yy’ da cihadın tam ortasındayız. Moda ile domuzla, faydasız ilimle cihadımız devam etmekte. Bir an önce zinhar süslümanlıktan çıkıp hüvviyet-i asliyemize anneliğimize dönmek zorundayız…

Hatırlayın biz Rabbimizin mü’mine kadınları değil miydik?

Çoğumuz diplomalı, sertifikalı hatta yüksek lisanslıyız. Bilgimiz kendimizden büyük, gelişim kitaplarını hatmettik. Her şeyi çocuklarımız için yapıyoruz . Öyle ya karminli  meyvalı yoğurtları, titanyum dioksitli sakızları bomba etkisindeki üçü bir aradaları da gürbüz, akıllı, güzel çocuklar olsun diye veriyoruz zaten. Bir örtü için arşınladığımız pazarlar kadar bir gıdanın içeriği için kaç okka zaman harcayabiliyoruz. E harfinin alfabemizin altıncı harfi olması ince geniş ünlülerden – dilciler alınmasın tabii ki de – düz ünlülerden olması dışında ne biliyoruz? Mesela E471 soframıza davet edilebilecek kadar tanıdık mı? E120’yi mideniz kaldırabilir mi? Sodıum Tallowate nedir? Ah anneler… Seyyid Hüseyin Nasr’ın bir sözünü geçemeyeceğim: ”Soruları yüzyıldır hep batılılar sordu cevabını da yine batılılar verdi.” Muhammed ümmetinin kurtuluşu soru sorma sanatını öğrenebildiğimizde olacak galiba. ‘’Dala bakan keçinin ağaca çıkan oğlağı olur.’’ atasözünün de laf olsun diye söylendiğini zannetmiyorum. Altın günlerinde sürekli çocuklarımızın ders çalışmadığından bilgisayar bağımlılıklarından akıllı telefonlarından dert yanarken biz ne kadar örneklik teşkil edebiliyoruz. Sosyetizmin öğretilerine uyarak bırakın çocuklarınızla birlikte sosyetik sosyetik katkılı pastalar yapmayı! Çocuklarımızla birlikte soru soralı m, sancı çekelim, fabrikaları arayalım. Ne,niçin, ne hakla sorularını bol bol talim edelim. “Hâlâ  akletmeyecek   misiniz” ayetine ne zaman kulak vereceğiz?   Güzellik budalalığından, Facebook’ta kısırlı gün fotoğrafı paylaşmaktan -Rica ediyorum kısırlı gün fotoğrafını paylaşmayın, bulgurdan içimiz şişti – sıyrılabilirsek gözümüzden sakındığımız çocuklarımıza her gün kendi şefkat elimizle nasıl hastalık enjekte ettiğimizi öğrenebiliriz belki. Zannederim ki o zaman içimizde volkanlar yanardağlar patlar.

Biz infilak etmeyi hep başkalarından bekledik; başkaları dur desin, öteki araştırsın, beriki dile getirsin…

İnfilak biziz galiba,

Elimi bırakma yavrum.

İşe bak oturmuş hala,

Bir İNFİLAK bekliyoruz.

Epey vakit oldu, saat kaç? Dedim ya Hüsran’ı beş geçiyor…

VESSELAM