Süreyya GÜNGÖR

Biz müslümanız.

Gördüğümüz kötülükleri olduğu hal üzere bırakamayız.

İnsan kendisi doğruyu bulunca hep başkalarını düşünür.

Ama acaba o insanların da doğru yolu bulmasına nasıl vesile olabilirim diye değil

“Nasıl olurda benim yaptığım gibi yapmaz, nasıl olurda şu islami emre uymaz vs.

Bu liste uzar gider.

Hep düşünürdüm insanlar nasıl helal lokmaya dikkat etmez.

Nasıl olurda namaz kılan, hacca giden bir insan Helal ve Tayyib sertifikasız bir ürün tüketir, nasıl dikkat etmez, nasıl haberi olmaz diyordum…

Eeeee ama daha düne kadar bende namaz kılıyordum ama dikkat etmiyordum.

Demek ki birisi bana vesile olmuş, demek ki birileri bana dokunmuş.

Şimdi karar verdim ben de müslümanların lokmalarına dokunacağım.

Helal lokmayı onlara nasıl tebliğ edebilirimin derdine düşeceğim.

Artık insanlar nasıl olurda Helal lokmaya dikkat etmez demeyeceğim: Ben

insanlara Helal lokmayı nasıl tebliğ edememişim diyeceğim.

Peki nasıl?

Yer, zaman, mekan, muhatab

Yer değişti, zaman değişti, mekan zaten sabit değil ama muhatab aynı; İNSAN

Bu şekilde niyetime alarak gittiğim her yere Helal lokmadan bir iz bırakacağım.

Velev lisanımla, velev kalemimle, velev bir hareketimle.

Ama ne olursa olsun Allah’ın inayeti ile bırakacağım.

Ve ilk adımımı sizlerle paylaşmak istedim.

Artık evden her çıktığımda yanıma dergilerimi, kitaplarımı ve el broşürlerimi alacağım ve gördüğüm her kitaplığa, her kütüphaneye bırakacağım.

Önce okuyan ve dinleyen bir muhatab şart.

Bugün Amasya Sabuncuoğlu Şerafeddin Devlet Hastanesi’ne gittim.

Rabbimin bize verdiği bir imtihan sebebi ile. Bekleme salonlarındaki kitaplıklara, mescidlere ve kütüphanelere dergiler ve broşürler bıraktım.

Ve bunları kitaplıklara bırakmak en fazla 15 dakikamı aldı.

Benden ne bir vakit eksildi, ne de herhangi bir enerji ama belki karşı tarafta okuyacak kişinin hayatı değişecek .

Ben niyet ettim sen tamamla Ya Rab

Ben bir tohum attım sen yeşert Ya Rab